Mimo istotnej poprawy parametrów metabolicznych związanych z modyfikacją stylu życia, ablacja jest skuteczniejsza od modyfikacji stylu życia i leczenia antyarytmicznego w zakresie nawrotu arytmii u otyłych pacjentów z migotaniem przedsionków. Do badania PRAGUE-25 włączono 212 pacjentów z napadowym lub przetrwałym migotaniem przedsionków z BMI 30-40 kg/m2, których zrandomizowano w stosunku 1:1 do ablacji podłoża arytmii lub modyfikacji stylu życia i leczenia antyarytmicznego. Co 3 miesiące wykonywano siedmiodniowe monitorowanie EKG metodą Holtera. Pierwszorzędowym punktem końcowym był brak migotania przedsionków w ciągu roku od randomizacji (brak epizodów migotania przedsionków > 30 sekund, blanking period trwał 3 miesiące). W sumie 9 osób wycofało zgodę na udział w badaniu, w ostatecznej analizie pozostało 203 chorych. Średni wiek wyniósł 60 lat, ponad 30% stanowiły kobiety, a średnie BMI wyniosło 34,9 ± 3,0 kg/m2, ponad połowa osób miała napadową postać arytmii. Po roku 73,0% (95% CI 64,3–81,7) pacjentów z grupy ablacji nie miało nawrotu arytmii w porównaniu z 34,6% (95% CI 25,3–43,9%) z grupy modyfikacji stylu życia i leczenia antyarytmicznego (p dla noninferiority 0,99, p dla superiority < 0,001). W grupie modyfikacji stylu życia i leczenia antyarytmicznego odnotowano większą redukcję masy ciała (-6,4 ± 7,9 kg vs. -0,35 ± 4,8 kg, p < 0,001) i niższą wartość hemoglobiny glikowanej niż w grupie ablacji.

Autor grafiki: lek. Sylwester Rogula

Poprzedni Następny