Ablacja przetrwałego migotania przedsionków – badanie DECAAF II

Ablacja ognisk zwłóknienia przedsionków stwierdzonych w rezonansie magnetycznym wraz z izolacją żył płucnych nie jest skuteczniejsza od ablacji wyłącznie żył płucnych u pacjentów z przetrwałym migotaniem przedsionków. Badanie DECAAF II przeprowadzono w 44 ośrodkach w 10 krajach w latach 2016-2020. Włączono do niego 843 pacjentów z przetrwałym migotaniem przedsionków zakwalifikowanych do ablacji podłoża arytmii, którym wykonano również rezonans magnetyczny w celu oceny zwłóknienia w przedsionkach przed zabiegiem. Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas do pierwszego nawrotu arytmii przedsionkowej po 90-dniowym okresie blankingu. Oceniono również występowanie powikłań, tj. udaru, zwężenia żył płucnych, krwawień, niewydolności serca, zgonów w ciągu 30 dni po zabiegu. Nie stwierdzono różnic w nawrotach arytmii przedsionkowej między grupami (ablacja zwłóknienia + izolacja żył 43,0% vs. izolacja żył 46,1%, HR 0,95, 95% CI 0,77-1,17, p=0,63). W grupie ablacji zwłóknienia + izolacji żył częściej występowały powikłania (2,2% vs. 0%, p=0,001), łącznie 6 osób miało udary niedokrwienne w grupie ablacji zwłóknienia i izolacji żył. 

https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/2793452

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły