Pacjenci po zawale serca z EF > 35%, dobrze tolerowanym częstoskurczem komorowym nieindukowalnym po ablacji mają bardzo dobre rokowanie a odroczenie implantacji ICD w tej populacji wydaje się być bezpieczne. Badacze z Leiden ocenili retrospektywnie pacjentów po zawale serca poddanych ablacji częstoskurczu komorowego w latach 2009-2022. Pacjentom z dobrze tolerowaną arytmią (stabilnym hemodynamicznie, bez omdlenia, stanu przedomdleniowego ani objawów dławicy) i EF > 35% zaproponowano ablację podłoża arytmii jako pierwszą metodę leczenia. Wszystkim chorym zaproponowano implantację ICD i wspólnie podejmowano decyzję o wszczepieniu urządzenia w zależności od stanu klinicznego, EF i wyniku ablacji. Średni wiek badanej grupy 86 pacjentów wyniósł prawie 70 lat, a średnia EF 41±9%. Łącznie 66 chorych miało EF > 35%, a 51 z nich dobrze tolerowało VT. W tej populacji u 37 chorych (73%) nie miało indukowalnego VT po ablacji. ICD implantowano u pięciu z 37 pacjentów bez indukowalnego VT i 11 z 14 pacjentów z indukowalnym VT po ablacji. Żaden z 37 pacjentów nie stosował leku antyarytmicznego. Podczas obserwacji, która trwała średnio ok. 40 miesięcy, u 10 z 86 pacjentów nawrócił VT. Śmiertelność całkowita wyniosła 27%, a jeden pacjent z ICD zmarł nagle. U ani jednego z 37 pacjentów z EF > 35%, dobrze tolerowanym VT, brakiem indukcji VT po ablacji nie wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia ani nawrót VT. W grupie 14 pacjentów z EF > 35%, dobrze tolerowanym VT, indukowalnym VT po ablacji nie wystąpiły nagłe zgony sercowe, ale VT wystąpił ponownie w 29% przypadków.
Ablacja u pacjentów po zawale z EF >35% z dobrze tolerowanym VT
