Autor: dr Łukasz Januszkiewicz
Um i wsp. przeprowadzili metaanalizę poświęconą skuteczności amiodaronu w utrzymaniu rytmu zatokowego u pacjentów kierowanych do kardiowersji elektrycznej migotania przedsionków.
Przeszukano bazy MEDLINE i EMBASE do lipca 2018 r. Jakość badań oceniono za pomocą narzędzia GRADE. Do analizy włączano badania kliniczne obejmujące pacjentów zakwalifikowanych do planowej kardiowersji elektrycznej migotania przedsionków. Chorych randomizowano do przyjmowania amiodaronu lub nie (placebo albo brak interwencji) przed i/lub po planowanej kardiowersji elektrycznej.
Ostatecznie znaleziono osiem badań obejmujących łącznie 1012 chorych. Średni wiek badanej grupy wyniósł 65?10 lat, a średni czas trwania arytmii podany w sześciu badaniach to 624?821 dni. W większości badań stosowano 600 mg amiodaronu dziennie w dwóch dawkach podzielonych.
W analizie wykazano, że stosowanie 200-800 mg amiodaronu codziennie przez 1-6 tygodni przed kardiowersją i 0-200 mg amiodaronu codziennie po kardiowersji wiązało się z wyższą szansą na ostre przywrócenie rytmu zatokowego (RR 1,22, 95% CI 1,07-1,39, p = 0,004, n = 1012, I2 = 65%) i utrzymanie rytmu zatokowego ponad 13 miesięcy (RR 4,39, 95% CI 2,99-6,45, p < 0,001, n = 695, I2 = 0%). Efekt amiodaronu na przywrócenie rytmu zatokowego został zachowany nawet przy analizie badań o niskim ryzyku stronniczości (RR 1,22, 95% CI 1,10-1,36, p < 0,001, n = 572, I2 = 0%). Działania niepożądane zwykle nie były poważne, wystąpiły u 3,4% leczonych amiodaronem (6/174).
Podsumowując, powyższa metaanaliza wskazuje, że terapia amiodaronem istotnie zwiększa szansę na przywrócenie i utrzymanie rytmu zatokowego po kardiowersji elektrycznej przetrwałego migotania przedsionków. Autorzy podkreślili, że krótkoterminowe przyjmowanie tego leku antyarytmicznego było dobrze tolerowane.
Oprac. na podstawie: Um K.J., McIntyre W.F., Healey J.S. i wsp.: Pre- and post-treatment with amiodarone for elective electrical cardioversion of atrial fibrillation: a systematic review and meta-analysis. Europace 2019; 21:856-63.
