W niniejszej analizie rejestru MATRIX wykazano, że jednojamowy układ ICD-DX prawidłowo klasyfikował ok. 97% epizodów AHRE ?6 min u osób bez wywiadu przetrwałego długo trwającego migotania przedsionków. U każdego pacjenta wybrano pierwszy epizod AHRE i przydzielono go jednej z grup wg czasu trwania: <6 min, <1h, <24h, ?24h. Epizody zostały ocenione przez elektrofizjologa. W sumie 295 uczestników badania MATRIX miało rozpoznane migotanie przedsionków, a 1451 nie. W grupie 258 chorych z AHRE (14,8%), 450 z 465 epizodów zostało prawidłowo zaklasyfikowanych jako AHRE. Nieprawidłowe rozpoznania wystąpiły w przypadku artefaktów (n=13) i nadczułości załamka R (n=2). Dodatnia wartość predykcyjna wyniosła 93,9% dla epizodów <6 min, 99,5% dla epizodów <1h, 100% dla epizodów <24h, 100% dla epizodów ?24h. U 40% z pierwszym AHRE stwierdzono progresję do AHRE o dłuższym czasie trwania. Łącznie u 119 z 1451 chorych bez migotania przedsionków (8,2%) wystąpiło AHRE, a 81 z nich (4,6% całego badania) miało co najmniej 1 punkt w skali CHA2DS2-VASc. Z kolei w grupie 295 chorych z rozpoznaniem napadowego lub przetrwałem migotania przedsionków arytmię potwierdzono w urządzeniu w 41% przypadków.
https://digital-congress.escardio.org/EHRA-Congress/sessions/3923-eposters-day-3
