Źródło: Edwards SJ, Kamer C, Trevor N, i wsp. Dual-chamber pacemakers for treating symptomatic bradycardia due to sick sinus syndrome without atrioventricular block: a systematic review and economic evaluation. Health Technol Assess 2015;19:1-210.
Wyniki badania DANPACE pokazały, że wszczepienie stymulatora typu DDD vs stymulatora AAI u pacjentów z zespołem chorej zatoki nie wpływa na śmiertelność całkowitą, ale zmniejsza ryzyko wystąpienia napadu migotania przedsionków i ponownej reoperacji. Czy takie rozwiązanie jest jednak efektywne kosztowo?
Edwards i wsp. postanowili to ocenić w populacji osób z zespołem chorej zatoki bez bloku przedsionkowo-komorowego. W tym celu przeszukali medyczne bazy danych do czerwca 2014 roku i przygotowali metaanalizę badań klinicznych z randomizacją porównujących stymulację AAI z DDD.
Spośród początkowo znalezionych 493 badań, ostatecznie do metaanalizy włączono 6 badań z randomizacją (tab. 1). Okazało się, że implantacja stymulatora typu DDD istotnie statystycznie zmniejszała ryzyko reoperacji (OR 0,38, 95% CI 0,36-0,63) w porównaniu ze stymulatorem typu AAI. Ponowny zabieg najczęściej był wykonywany z powodu rozwoju bloku przedsionkowo-komorowego.
Nie wykazano różnic między grupami w śmiertelności, występowaniu niewydolności serca, udaru mózgu, utrwalonego migotania przedsionków i jakości życia. Dwujamowe układu są droższe i skuteczniejsze od stymulatorów AAI, co skutkowało inkrementalnym współczynnikiem efektywności kosztów na poziomie 6506 funtów. Autorzy dokonali także analizy pacjentów wg wieku (>75 lat i ?75 lat) i ryzyka niewydolności serca, w której wykazano, że u starszych pacjentów bardziej opłaca wszczepiać się układy dwujamowe (są tańsze i skuteczniejsze), a u młodszych układy jednojamowe (układy DDD są droższe i mniej skuteczne). Wskazano jednak, że ostatnią subanalizę przeprowadzono na podgrupach pacjentów i do ich wyników należy podchodzić z ostrożnością.
Podsumowując, u osób z chorobą węzła zatokowego bez zaburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego stymulatory typu DDD wydają się być kosztoefektywne w porównaniu ze stymulatorami typu AAI. Dlatego też w tej grupie pacjentów zasadne jest wszczepianie stymulatorów dwujamowych i zastosowanie algorytmów mających na celu redukcję niepotrzebnej stymulacji komorowej.
| Badanie | Charakter badania z randomizacją | Populacja | Randomizacja | Kraj | Liczba pacjentów | Okres obserwacji |
| Albertsen i wsp. | w układzie równoległym | Zahamowanie zatokowe, blok zatokowo-przedsionkowy, bradykardia zatokowa, zespół bradykardia-tachykardia | Rodzaj wszczepionego urządzenia | Dania | 50 | 1 rok |
| DANPACE | w układzie równoległym | Blok zatokowo-przedsionkowy, zahamowanie zatokowe, bradykardia zatokowa, zespół bradykardia-tachykardia | Rodzaj wszczepionego urządzenia | Dania, Wielka Brytania, Kanada | 1415 | Średnio 5,4? 2,6 roku |
| Nielsen i wsp. | w układzie równoległym | Bradykardia zatokowa, blok zatokowo-przedsionkowy, zespół bradykardia-tachykardia | Rodzaj wszczepionego urządzenia | Dania | 177 | Średnio 2,9?1,1 roku |
| Gallik i wsp. | skrzyżowane | Choroba węzła zatokowego | Za pomocą programowania | Nie podano | 12 | <1 dnia |
| Lau i wsp. | skrzyżowane | Zespół chorej zatoki | Za pomocą programowania | Nie podano | 15 | 4 tygodnie na daną grupę |
| Schwaab i wsp. | skrzyżowane | Bradykardia zatokowa | Za pomocą programowania | Niemcy | 21 | 3 miesiące na daną grupę |
Oprac. na podstawie Edwards SJ i wsp.
[button type=”bd_button btn_large” url=”https://akademiaelektroterapii.pl/wp-content/uploads/2015/10/Analiza-efektywności-kosztowej-stymulatorów-dwujamowych-w-zespole-chorej-zatoki.ppt” target=”on” button_color_fon=”#3fc2da” button_text_color=”#FFFFFF” ]Analiza efektywności kosztowej stymulatorów dwujamowych w zespole chorej zatoki – ZOBACZ[/button]
