Wczesne leczenie napadowego migotania przedsionków krioablacją balonową jest skuteczniejsze od farmakoterapii w utrzymaniu rytmu zatokowego. Do badania EARLY-AF włączono 303 pacjentów z napadowym, nieleczonym migotaniem przedsionków, których zrandomizowano 1:1 do krioablacji balonowej żył płucnych lub przyjmowania leków antyarytmicznych. Wszystkim chorym wszczepiono rejestrator pętlowy w celu monitorowania nawrotu arytmii. Oceniano m.in. pierwsze epizody przetrwałego migotania przedsionków (≥ 7 dni lub > 48 godzin do 7 dni wymagające kardiowersji w celu zakończenia), nawroty tachyarytmii przedsionkowych (migotanie, trzepotanie przedsionków lub tachykardia ≥ 30 sekund).
Po ok. 3 latach obserwacji przetrwałe migotanie przedsionków wystąpiło u 1,9% z grupy ablacji i 7,4% pacjentów z grupy farmakoterapii (HR 0,25; 95% CI 0,09-0,70). Nawrót tachyarytmii przedsionkowej dotyczył 56,5% osób z grupy ablacji i 77,2% z grupy farmakoterapii (HR 0,51; 95% CI 0,38-0,67). Po 3 latach 5,2% osób poddanych ablacji i 16,8% leczonych farmakoterapią było hospitalizowanych (RR 0,31; 95% CI 0,14-0,66).
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2212540?query=featured_cardiology
