Stosowanie bezpośrednich doustnych antykoagulantów po endo- lub epikardialnej ablacji prądem o częstotliwości radiowej w obrębie lewej komory wiąże się z obniżonym ryzykiem przejściowego ataku niedokrwiennego (TIA), udaru mózgu, a także bezobjawowego incydentu naczyniowo-mózgowego wykrytego MRI. Włączono 246 pacjentów skierowanych na ablację częstoskurczu komorowego lub dodatkowych pobudzeń komorowych w obrębie lewej komory. Po zabiegu pacjentów randomizowano w stosunku 1:1 do przyjmowania bezpośredniego doustnego antykoagulantu lub kwasu acetylosalicylowego (ASA). Pierwszorzędowe punkty końcowe (TIA, udar mózgu, bezobjawowy incydent naczyniowo-mózgowy w MRI) oceniano po 24 godzinach i 30 dniach obserwacji. Po 24 godzinach w grupie bezpośrednich doustnych antykoagulantów obserwowano rzadziej incydenty naczyniowo mózgowe w porównaniu z grupą ASA (udar odpowiednio 0% vs. 6,5%; p < 0,001; TIA 4,9% vs. 18%; p < 0,001). Bezobjawowe incydenty naczyniowo-mózgowe wykryte w MRI były rzadsze w grupie doustnych antykoagulantów zarówno po 24 godzinach (odpowiednio 12% vs. 23%, p = 0,03), jak i po 30 dniach (18% vs. 6,5%; p = 0,006). Poważne powikłania związane z zabiegiem występowały z podobną częstością w obu grupach.
Bezpośrednie doustne antykoagulanty po ablacji w lewej komorze
