Choroba węzła zatokowego jest niezależnym czynnikiem ryzyka udaru mózgu u pacjentów bez migotania przedsionków. Z bazy UK Biobank obejmującej populację ponad pół miliona osób w wieku 40-69 lat rekrutowanych w latach 2006-2010 wybrano pacjentów z chorobą węzła zatokowego, migotaniem przedsionków lub obiema patologiami. Wykluczono osoby ze sztuczną zastawką, wadą reumatyczną zastawki mitralnej, stenozą zastawki mitralnej i uprzednim udarem niedokrwiennym. Wśród 451 493 badanych o średniej wieku 57 lat: 593 miało izolowaną chorobę węzła zatokowego, 955 – chorobę węzła zatokowego i migotanie przedsionków, 37 065 – izolowane migotanie przedsionków, a 412 880 nie miało żadnej z tych chorób. Obserwacja trwała 13,2 roku. Roczny wskaźnik występowania udaru niedokrwiennego wyniósł:
- 0,37% w grupie izolowanej choroby węzła zatokowego,
- 0,60% w grupie choroby węzła zatokowego i migotania przedsionków,
- 0,59% w grupie izolowanego migotania przedsionków,
- 0,10% w grupie bez tych chorób.
W analizie wieloczynnikowej izolowana choroba węzła zatokowego zwiększała ryzyko udaru niedokrwiennego w porównaniu z grupą kontrolną (HR 2,28, 95% CI 1,57-3,31, p < 0,001).
