Krewni pierwszego stopnia pacjentów z chorobą węzła zatokowego po implantacji stymulatora mają podwyższone ryzyko rozwoju choroby węzła zatokowego i ryzyko to jest tym wyższe, im w młodszym wieku wszczepiono stymulator. Z duńskich rejestrów wyselekcjonowano 2477 pacjentów, którym wszczepiono układ stymulujący serce z powodu bradykardii zatokowej w latach 1982-2022. Dopasowany wskaźnik ryzyka implantacji stymulatora z powodu choroby węzła zatokowego u osób, których matka, ojciec lub rodzeństwo miało wszczepiony stymulator z powodu choroby węzła zatokowego wyniósł 2,9 (2,4-3,6; wskaźnik występowania w wieku 68 lat 0,79% i 0,27%). Ryzyko to było odwrotnie proporcjonalne do wieku, w którym implantowano stymulator u rodzica lub rodzeństwa (≤ 60 lat: RR = 5,5, 3,4-9,0). Śmiertelność była porównywalna między rodzicami, rodzeństwem z chorobą węzła zatokowego a populacją ogólną, lecz wyższa u krewnych chorych, którym implantowano stymulator ≤ 60 roku życia (RR = 1,22, 1,05-1,41).
https://academic.oup.com/europace/advance-article/doi/10.1093/europace/euae287/7899900
