Ok. 5% pacjentów leczonych amiodaronem będzie mieć zaburzenia funkcji tarczycy w rocznej obserwacji. W duńskim rejestrze zidentyfikowano wszystkich pacjentów bez uprzedniej choroby tarczycy, którym włączono amiodaron w latach 2000-2018. Punktem końcowym było stwierdzenie choroby tarczycy i włączenie leczenia w ciągu jednego i pięciu lat. Włączono 43 724 chorych, z których 38% miało niewydolność serca. Po roku wśród osób z niewydolnością serca punkt końcowy wystąpił u 5,3%, a w grupie bez niewydolności serca – u 4,2%. W obserwacji 5-letniej zaobserwowano dawkozależny wzrost występowania punktu końcowego:
- amiodaron < 75 mg dziennie (< 27,38 g rocznie) – 5,30%,
- amiodaron 75-125 mg dziennie (27,38-45,63 g rocznie) – 14,0%,
- amiodaron 126-175 mg dziennie (45,64-63,88 g rocznie) – 20%,
- amiodaron > 175 mg dziennie (> 63,88 g rocznie) – 24,5%.
https://academic.oup.com/europace/advance-article/doi/10.1093/europace/euac217/6887864
