Retrospektywna analiza 15 dzieci ? 3. roku życia ze wszczepionym ICD w latach 2009-2021 w jednym ze szpitali Uniwersytetu Stanforda potwierdza skuteczność i bezpieczeństwo tej terapii. ICD implantowano średnio w wieku 1,2 roku, 80% stanowiły dziewczynki, a obserwacja trwała średnio 4,38 roku. W 80% przypadków ICD implantowano w prewencji wtórnej nagłego zgonu sercowego. Wskazania do zabiegu objęły: zespół długiego QT u ośmiu osób, idiopatyczny VT/VF ? czterech pacjentów, nawrotowy VT u pacjenta z kardiomiopatią, VF u chorego z kardiomiopatią z niescalenia, katecholaminergiczny polimorficzny częstoskurcz komorowy. U 11 chorych wykonano test defibrylacji ? próg wyniósł średnio 9 J (0,9 J/kg). Odnotowano następujące powikłania: jeden chłonkotok i trzy zaburzenia żywienia. Strefę detekcji VF programowano od 250 ms, a pierwsze wyładowanie na 10 J. W sumie trzech chorych doznało adekwatnego wyładowania z powodu VT/VF. Nie stwierdzono nieadekwatnych wyładowań. W trakcie obserwacji wystąpiły dwa uszkodzenia elektrody (po 2,6 i 4,2 roku od implantacji), jedna infekcja loży, a dwóm dzieciom wymieniono ICD. Wszystkie dzieci żyły w momencie ukończenia obserwacji, a jedna osoba miała wykonany przeszczep serca.
Co wiemy o wszczepieniach ICD u dzieci ? 3. roku życia?
