W prezentowanej metaanalizie nie wykazano, by dodanie defibrylatora do terapii resynchronizującej poprawiało istotnie rokowanie u pacjentów z kardiomiopatią nieniedokrwienną. Autorzy dokonali przeglądu literatury w PubMed i Cochrane Review do lutego 2020 w poszukiwaniu badań porównujących CRT-D z CRT-P u pacjentów z kardiomiopatią nieniedokrwienną i wskazaniami do resynchronizacji. Wykluczono badania z pacjentami z kardiomiopatią niedokrwienną, w których nie podano wyników stratyfikowanych wg etiologii niewydolności serca. Spośród początkowych 1478 cytowań ostatecznie 8 badań spełniło kryteria włączenia do metaanalizy. Jednym z nich było badanie z randomizacją, w którym opisano wyniki podgrupy pacjentów z kardiomiopatią nieniedokrwienną (322 pacjentów z CRT-D i 323 z CRT-P). Pozostałe 7 badań miało charakter obserwacyjny (6865 pacjentów z CRT-D i 3079 z CRT-P). Dopasowany wskaźnik ryzyka zgonu dla CRT-D w porównaniu do CRT-P wyniósł 0,92 (95% CI 0,83-1,03), ale zwrócono uwagę na niską pewność dowodów.
dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
https://www.ahajournals.org/doi/abs/10.1161/CIRCEP.120.008991
