EKG jest jednym z podstawowych badań niezbędnych do kwalifikacji pacjentów z niewydolnością serca do implantacji urządzenia do terapii resynchronizującej. Zgodnie z wytycznymi staramy się wybierać pacjentów z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa o możliwie jak najszerszym zespole QRS, co ma zwiększać szanse chorego na odpowiedź na terapię.
Sassone i wsp. krytycznie przyjrzeli się wpływowi szerokości zespołu QRS na odpowiedź na CRT u osób z LBBB. Przeanalizowano EKG 243 pacjentów, którym implantowano CRT. Odpowiedź na CRT zdefiniowano jako spadek objętości końcowo-skurczowej lewej komory o co najmniej 15%.
70% badanych miało LBBB. 60% z nich odpowiedziało na CRT. Zaobserwowano, że CRT nie przyniosło oczekiwanego skutku w dwóch grupach pacjentów: z QRS 120-130 ms i QRS >180 ms. W analizie krzywej operatora wyznaczono graniczną wartość QRS związaną z brakiem odpowiedzi na CRT na 178 ms (Ryc. 1). Osoby z QRS ?178 ms miały wyższe ryzyko wystąpienia niekorzystnych incydentów w obserwacji 32-miesięcznej (p=0,049).
Warto pamiętać, że to badanie miało charakter retrospektywny i obserwacyjny; nie pokazywało jasno wpływu CRT na wyniki leczenia subpopulacji z zespołem QRS ?178 ms. Większe, prospektywne badania powinny dać odpowiedź na pytanie czy istniej, a jeśli tak, to gdzie się znajduje granica szerokości zespołu QRS, powyżej którego stopień elektrycznego i strukturalnego remodelingu serca jest na tyle duży, że CRT nie jest już w stanie przynieść choremu korzyści.
Autor: dr Łukasz Januszkiewicz
Źródło: Sassone B, Gambetti S, Bertini M, i wsp. Relation of QRS duration to response to cardiac resynchronization therapy. Am J Cardiol 2015; 115:214-9. Polasek R, Wichterie D, Kautzner J. A new paradigm in cardiac resynchronization therapy? Am J Cardiol 2015; 115:1782-6.
[button type=”bd_button btn_large” url=”https://akademiaelektroterapii.pl/wp-content/uploads/2015/08/Rycina-1.pdf” target=”on” button_color_fon=”#3fc2da” button_text_color=”#FFFFFF” ]Rycina 1 – ZOBACZ[/button]
