Wczesna ablacja podłoża arytmii przynosi większe korzyści niż późniejsza w napadowym migotaniu przedsionków, a krótszy czas od rozpoznania arytmii do ablacji wiąże się z obniżoną śmiertelnością całkowitą i wykazuje trend w kierunku niższego występowania udaru. Do przeprowadzenia prezentowanej metaanalizy przeszukano bazy PubMed, Web of Science, Scopus, Embase i Cochrane pod kątem prac oceniających ablację migotania przedsionków i czas do pierwszego nawrotu arytmii, ale także śmiertelność całkowitą, tamponady, udary, niewydolność serca. W 23 badaniach znalazło się łącznie 43 711 pacjentów. Krótszy czas od rozpoznania migotania przedsionków do ablacji wiązał się ze zmniejszeniem nawrotów arytmii zarówno w napadowym, jak i przetrwałym migotaniu przedsionków (p < 0,01). Wraz ze wzrostem czasu od rozpoznania arytmii do ablacji korzyści z zabiegu malały, a w przetrwałym migotaniu spadek korzyści był mniejszy. Każdy rok wydłużenia czasu od rozpoznania arytmii do ablacji wiązał się z 10-proc. wzrostem nawrotu migotania przedsionków. W analizie Kaplana-Meiera wykazano 70-proc. wzrost ryzyka nawrotu arytmii u pacjentów ablowanych powyżej roku od rozpoznania. Ablacja w ciągu roku od diagnozy wiązała się z niższą śmiertelnością całkowitą (RR 0,73, 95% CI 0,59-0,91, p < 0,01) i obserwowano w tej grupie trend w kierunku rzadszego występowania udarów (RR 0,80, 95% CI 0,62-1,03, p = 0,08).
