Czas między załamkami R (RR’) u osób z pełnym LBBB ma związek z dyssynchronią, żywotnością miokardium i odległym rokowaniem po implantacji CRT. W klasycznym LBBB obecne są dwa załamki R, co odzwierciedla falę depolaryzacji docierającą kolejno do przegrody międzykomorowej (R) i ściany tylno-bocznej (R’). Japońscy badacze przeanalizowali 49 pacjentów (34 mężczyzn, średni wiek blisko 70 lat) z LBBB (wg kryteriów Straussa: zazębienia w ≥2 odprowadzeniach: V1, V2, V5, V6, I, aVL, QRS ≥130 ms), którym wszczepiono CRT. Wszystkim wykonano EKG, badanie echokardiograficzne i SPECT. Czas RR’ wiązał się z lepszą predykcją odpowiedzi na CRT (zdefiniowanej jako redukcja LVESV o ≥15% + brak hospitalizacji z powodu niewydolności serca w ciągu pół roku od zabiegu) niż szerokość zespołu QRS (AUC 0,73 vs. 0,67). Pacjenci z RR’ ≥48 ms mieli większą dyssynchronię w echo i większy odsetek żywotnego miokardium w SPECT niż pacjenci z krótszym RR’. W analizie wieloczynnikowej tylko czas RR’ ≥48 ms był niezależnym predyktorem przeżycia i braku zaostrzenia niewydolności serca w blisko 5-letniej obserwacji (HR 0,21, p=0,014).
https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(23)03065-5/fulltext
