Korzyści i ryzyko kontynuowania leczenia przeciwkrzepliwego po ablacji migotania przedsionków zależą od wyniku w skali CHADS2 – ryzyko poważnego krwawienia na leczeniu przeciwkrzepliwym wydaje się przewyższać redukcję ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych wśród osób z niskim ryzykiem. Do takich wniosków doszli Kanaoka i wsp. analizując retrospektywnie japońską bazę danych administracyjnych obejmującą 231 374 pacjentów poddanych ablacji migotania przedsionków w latach 2014-2021. Wybrano pacjentów bez nawrotu migotania przedsionków i podzielono ich w zależności od przyjmowania lub nie leku przeciwkrzepliwego w ciągu półrocznej obserwacji po ablacji. Oceniono występowanie incydentów zakrzepowo-zatorowych i poważnych krwawień w ciągu pół roku od zabiegu a także ich zależność od statusu leczenia przeciwkrzepliwego i punktacji w skali CHADS2. W badanej grupie:
- 69,7% miało ≤1 punkt w skali CHADS2,
- 21,6% – 2 punkty w skali CHADS2,
- 8,7% – ≥3 punkty w skali CHADS2.
Odsetek osób kontynuujących leczenie przeciwkrzepliwe po zabiegu był większy wśród osób z wyższą punktacją w skali CHADS2. W całej populacji 2451 pacjentów (0,55 na 100 osobolat) doznało powikłania zakrzepowo-zatorowego a 2367 (0,53 na 100 osobolat) – poważnego krwawienia. W podgrupie z CHADS2 ≤1 punkt, kontynuowanie leczenia przeciwkrzepliwego wiązało się z ryzykiem względnym powikłań zakrzepowo-zatorowych na poziomie 0,86 (95% CI 0,74-1,01, p=0,06) i ryzykiem względnym poważnego krwawienia na poziomie 1,51 (95% CI 1,27-1,80, p<0,001). Z kolei w podgrupie z CHADS2 ≥3 punkty, kontynuowanie leczenia przeciwkrzepliwego wiązało się z ryzykiem względnym powikłań zakrzepowo-zatorowych na poziomie 0,61 (95% CI 0,46-0,82, p=0,001) i ryzykiem względnym poważnego krwawienia na poziomie 1,05 (95% CI 0,71-1,56, p=0,81).
https://academic.oup.com/eurheartj/advance-article/doi/10.1093/eurheartj/ehad798/7478159
