Wykonywanie zabiegu implantacji/wymiany CIED bez przerywania leczenia bezpośrednim antykoagulantem wiąże się z wyższym ryzykiem krwawienia niż przy czasowym przerwaniu tej terapii lub kontynuacji stosowania antagonisty witaminy K. Autorzy w wieloośrodkowym badaniu obserwacyjnym porównali krwawienia i incydenty zakrzepowe u pacjentów poddanych implantacji/wymianie CIED leczonych bezpośrednim doustnym antykoagulantem lub antagonistą witaminy K. Przeprowadzono analizę typu propensity score matching. Włączono blisko 2 tys. pacjentów o średnim wieku 74 lata. W grupie 1326 osób na bezpośrednim doustnym antykoagulancie to leczenie przerwano na 12-48 godzin przed zabiegiem u 1039 (78,2%), a kontynuowano u 287 (21,8%). Poważne krwawienia były częstsze w grupie kontynuującej leczenie bezpośrednim doustnym antykoagulantem na zabiegu (5,2%) niż w grupie, w której to leczenie przerwano (1,7%) lub w grupie kontynuującej leczenie antagonistą witaminy K (2,1%) (p = 0,03). Okołozabiegowe incydenty zakrzepowo-zatorowe wystąpiły u 1,4% z grupy przerwania leczenia bezpośrednim doustnym antykoagulantem, a nie stwierdzono ich w pozostałych grupach (p = 0,04). Podwójna terapia przeciwpłytkowa, kontynuacja leczenia bezpośrednim doustnym antykoagulantem i płeć męska były niezależnymi predyktorami poważnego krwawienia w analizie wieloczynnikowej. Autorzy sugerują, by w miarę możliwości unikać jednoczesnego stosowania podwójnej terapii przeciwpłytkowej i leczenia przeciwkrzepliwego w czasie zabiegu. Zwracają także uwagę, że prawdopodobnie najlepszym wyborem jest strategia minimalnego przerwania bezpośredniego doustnego antykoagulantu.
https://www.jacc.org/doi/10.1016/j.jacep.2023.08.037
