U pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu skrining za pomocą rejestratorów arytmii pozwala trzykrotnie zwiększyć wykrywanie migotania przedsionków i włączanie leczenia przeciwkrzepliwego, ale nie przekłada się to na redukcję ryzyka udaru mózgu i zatorowości obwodowej. Prezentowane badanie LOOP przeprowadzono w czterech duńskich ośrodkach. Włączono do niego pacjentów w wieku 70-90 lat, bez migotania przedsionków z co najmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka udaru (np. nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, przebyty udar, niewydolność serca). Pacjentów randomizowano w stosunku 1:3 do implantacji rejestratora arytmii lub klasycznej opieki (grupa kontrolna). W grupie rejestratora arytmii włączano leczenie przeciwkrzepliwe w przypadku wykrycia epizodu migotania przedsionków trwającego powyżej 6 minut. Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas do pierwszej udaru mózgu lub zatorowości obwodowej. Spośród 6004 osób włączonych do badania 1501 wszczepiono rejestrator arytmii, a 4503 włączono do grupy kontrolnej. Średnia wieku wyniosła blisko 75 lat, ponad 52% badanych stanowili mężczyźni, blisko 91% uczestników miało nadciśnienie tętnicze. W trakcie obserwacji trwającej średnio ponad 5 lat rozpoznano migotanie przedsionków u 1027 chorych: 477 (31,8%) w grupie rejestratora i 550 (12,2%) w grupie kontrolnej (HR 3,17, 95% CI 2,81-3,59, p<0,0001). Doustne leczenie przeciwkrzepliwe włączono 445 chorym (29,7%) w grupie rejestratora i 591 (13,1%) w grupie kontrolnej (HR 2,72, 95% CI 2,41-3,08, p<0,0001). Pierwszorzędowy punkt końcowy wystąpił u 67 osób (4,5%) z grupy rejestratora i 251 (5,6%) z grupy kontrolnej (HR 0,80, 95% CI 0,61-1,05, p=0,11). Nie stwierdzono różnic w występowaniu poważnych krwawień między grupami. Autorzy badania w podsumowaniu zasugerowali, że być może nie wszystkie epizody migotania przedsionków mogą wymagać leczenia przeciwkrzepliwego.
https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(21)01698-6/fulltext
