Redukcja udarów i epizodów zatorowych bezpośrednich doustnych antykoagulantów w porównaniu z warfaryną u chorych z migotaniem przedsionków jest zbliżona w różnych zakresach BMI i masy ciała, a redukcja poważnych krwawień jest zmniejszona u osób z wyższym BMI i masą ciała. Przeanalizowano dane z rejestru COMBINE AF, do którego włączono indywidualne dane pacjentów czterech głównych badań z randomizacją dot. bezpośrednich doustnych antykoagulantów w porównaniu do warfaryny u osób z migotaniem przedsionków. W całej badanej, blisko 60-tysięcznej populacji mediana BMI wyniosła 28,3 (IQR 25,2-32,2 kg/m2), a mediana masy ciała 81,0 (IQR 70,0-94,3) kg. Prawdopodobieństwo wystąpienia udaru/zatorowości obwodowej było niższe u osób z wyższym BMI bez względu na zastosowane leczenie. Z kolei prawdopodobieństwo poważnego krwawienia było niższe u chorych z wyższym BMI w grupie warfaryny, ale niezmienione (w zależności od BMI) w grupach leczonych bezpośrednimi doustnymi antykoagulantami. Redukcję udaru/zatorowości obwodowej za pomocą doustnych bezpośrednich antykoagulantów oszacowano na poziomie HR 0,80 (95% CI 0,73-0,88; p < 0,001) i była ona stała w zależności od BMI (p dla trendu 0,48). Bezpośrednie doustne antykoagulanty zmniejszały poważne krwawienia (HR 0,88; 95% CI 0,82-0,94; p < 0,001), ale korzyść z ich zastosowania zmniejszała się wraz z wyższym BMI (p dla trendu 0,003). Śmiertelność całkowita była niższa w grupach leczonych doustnymi bezpośrednimi antykoagulantami (HR 0,91; 95% CI0,86-0,97; p = 0,003), ale zauważono trend w kierunku niższej śmiertelności w grupach leczonych warfaryną w podgrupach o wyższym BMI (p dla trendu 0,08) – wynik ten nie miał związku z występowaniem epizodów zatorowych i krwotocznych zakończonych zgonem.
https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.123.066279
