Bardziej zaawansowane bloki odnóg pęczka Hisa wiążą się z większym ryzykiem omdleń, implantacji układów stymulujących serce i bloku całkowitego. Związek ze śmiertelnością jest w większości przypadków nieznaczący. Duńscy badacze ocenili EKG blisko 360 tys. pacjentów z podstawowej opieki zdrowotnej w latach 2001-2015. W tej grupie 13 636 (3,8%) miało jedną z form bloku wiązki odnogi pęczka Hisa. Pacjentów obserwowano prawie przez 16 lat. Obserwowano wyższe ryzyka wystąpienia omdleń, implantacji stymulatora serca i bloku całkowitego wraz z rosnącym stopniem bloku wiązek. W porównaniu z pacjentami bez bloku izolowany blok przedniej wiązki lewej odnogi wiązał się z 0-2% dziesięcioletnim ryzykiem bloku całkowitego (HR 1,6; 95% CI 1,25-2,05). Z kolei blok prawej odnogi pęczka Hisa wraz z blokiem przedniej wiązki lewej odnogi i blokiem pierwszego stopnia zwiększał to ryzyko do ok. 23% (HR 11,0; 95% CI 7,7-15,7). Z wyjątkiem bloku tylnej wiązki lewej odnogi (HR 2,09; 95% CI 1,87-2,32) nie stwierdzono istotnego związku między poszczególnymi rodzajami bloku odnóg a śmiertelnością.
https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(21)02216-5/fulltext
