Bezobjawowi pacjenci z zespołem Brugadów w EKG charakteryzują się niskim ryzykiem arytmii komorowej. Przeanalizowano 1149 bezobjawowych pacjentów z zespołem Brugadów z dwóch włoskich ośrodków, których kontrolowano raz do roku przez 2-22 lat. Pięćset trzydziestu dziewięciu bezobjawowym pacjentom (80% mężczyzn, średnia wieku 46 lat) ze spontanicznym typem 1 w wyjściowym EKG (87%) lub w 24-godzinnym monitorowaniu EKG metodą Holtera (13%) zaproponowano EPS. Z kolei 610 pacjentom z zespołem Brugadów indukowanym lekiem (69% mężczyzn, średnia wieku 44 lata) zalecono powtarzanie EKG i 12-odprowadzeniowe badanie EKG metodą Holtera. Oceniano występowanie nagłych zgonów, epizodów migotania komór lub częstoskurczu komorowego.
W trakcie obserwacji trwającej średnio 6 lat wystąpiło 17 (1,5%) epizodów arytmicznych (0,2% na rok) – 0,4% rocznie w grupie pacjentów ze spontanicznym typem 1 i 0,03% rocznie w grupie z indukowanym farmakologicznie typem 1 w EKG (p < 0,001). EPS wykonano u 63% osób ze spontanicznym typem 1 w EKG – w grupie osób z dodatnim wynikiem EPS incydenty arytmiczne występowały z częstością 0,7% rocznie w porównaniu z 0,2% rocznie w grupie z ujemnym wynikiem EPS (p = 0,025). Wśród 200 osób, które nie zgodziły się na EPS, wystąpiło pięć epizodów arytmicznych (0,4% rocznie). Autorzy stwierdzili, że obecność spontanicznego typu 1 w EKG wraz z dodatnim wynikiem EPS identyfikuje grupę osób podwyższonego ryzyka, podczas gdy pacjenci z typem 1 indukowanym farmakologicznie mają minimalne ryzyko arytmii – w tej podgrupie warto wykonywać kontrolne badania Holtera EKG w celu wykrycia spontanicznego typu 1 zespołu Brugadów.
https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.123.064689https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.123.064689
