Pacjenci po implantacji TAVI, którzy wymagali wszczepienia układu stymulującego serce w ciągu 30 dni od zabiegu, mają gorsze długoterminowe rokowanie w porównaniu z chorymi po TAVI bez stymulatora serca. W sesji Late-Breaking Science przedstawiono analizę szwajcarskiego rejestru SwissTAVI. Wszystkie ośrodki (n = 19) w Szwajcarii wszczepiające TAVI brały udział w tym obowiązkowym rejestrze. Pierwszorzędowym punktem końcowym była śmiertelność całkowita, a drugorzędowymi: śmiertelność sercowo-naczyniowa, spadek LVEF o ≥ 10%, objawy NYHA III/IV. Punkty końcowe były oceniane centralnie. W latach 2011-2022 oceniono 13 360 pacjentów po TAVI, którzy żyli po 30 dniach od procedury. Podzielono ich na 3 grupy: z wszczepionym wcześniej stymulatorem serca (n = 1366), bez stymulatora serca (n = 9966), po implantacji układu stymulującego serce w ciągu 30 dni od TAVI (n = 2028). Średni wiek wyniósł 82 lata, a 47% stanowiły kobiety, w 48% przypadków wszczepiono zastawki samorozprężalne. Pacjenci, którzy wymagali wszczepienia stymulatora serca po TAVI, mieli wyższą śmiertelność całkowitą niż pacjenci bez stymulatora (HR 1,28, 95% CI 1,15-1,41, p < 0,001). Podobnie chorzy, którzy mieli wszczepiony stymulator przed TAVI, mieli wyższe ryzyko zgonu niż pacjenci, którzy nie potrzebowali stymulatora po TAVI (HR 1,39, 95% CI 1,15-1,66, p < 0,001). Drugorzędowy punkt końcowy występował częściej u osób po implantacji stymulatora po TAVI w porównaniu z pacjentami po TAVI, którzy nie mieli wskazań do następczej implantacji stymulatora serca (HR 1,39, 95% CI 1,15-1,66, p < 0,001). Śmiertelność całkowita i śmiertelność sercowo-naczyniowa były wyższe w obserwacji 10-letniej w analizie dopasowanej do wieku i płci u pacjentów ze stymulatorem po TAVI w porównaniu z pacjentami bez stymulatora po TAVI (odpowiednio RR 1,16, 95% CI 1,07-1,25, p < 0,001 i RR 1,18, 95% CI 1,04-1,34, p = 0,01).
