Podczas EHRA 2021 odbyła się sesja ?Mniej znaczy więcej ? czy wciąż potrzebujemy elektrody przedsionkowej do wyczuwania w przedsionku?? pod patronatem firmy Biotronik.
Prof. Reza Wakili z Essen w wykładzie dot. implantacji jednojamowego ICD z wyczuwaniem w przedsionku (ICD-DX) u pacjentów bez wywiadu migotania przedsionków (AF) podkreślił ok. 20-proc. roczne prawdopodobieństwo wystąpienia AF u osób z ICD. Przytoczył również dane z obejmującego ponad 100 tys. pacjentów rejestru NCDR ICD wskazujące na ok. 40-proc. niższe ryzyko działań niepożądanych i śmiertelności wewnątrzszpitalnej podczas implantacji jednojamowych ICD w porównaniu do dwujamowych. W badaniu SENSE wykazano, że u wszystkich pacjentów z klinicznym AF arytmia została rozpoznana przez układ DX i nie stwierdzano przypadków konieczności doszczepienia elektrody przedsionkowej. Stabilny sygnał przedsionkowy ułatwia rozpoznanie miejsca pochodzenia arytmii. Przytoczono wyniki jednego z badań porównujących ICD-VR, ICD-DR i ICD-DX w detekcji AHRE, w którym wykazano, że w ICD-DX AHRE rozpoznawano podobnie często jak w ICD-DR i częściej niż w ICD-VR. Dodatkowo w ICD-DX obserwowano rzadziej występujące nieadekwatne wyładowania w porównaniu do ICD-VR (1% vs. 9%, p=0,028). W jednym z badań obserwowano trend w kierunku częstszego rozpoczynania doustnego leczenia przeciwkrzepliwego u osób z ICD-DX w porównaniu z ICD-VR w obserwacji dwuletniej (6,3% vs. 3,6%, HR 1,99, 95% CI 0,72-5,56, p=0,184). Prof. Wakili podkreślił, że nie widzi powodów, dla których należałoby odmawiać monitorowania rytmu przedsionków u pacjentów z ICD. Kanał przedsionkowy w elektrodach DX dostarcza dodatkowych informacji, które mogą mieć wpływ na leczenie i potencjalne znaczenie rokownicze dla pacjentów bez zwiększania ryzyka powikłań.
Dr Mauro Biffi z Bolonii przedstawił z kolei dane dot. terapii resynchronizującej z wykorzystaniem tylko 2 elektrod. Dr Biffi zwrócił uwagę na korzyści rokownicze z obniżania czynności pracy serca u osób z niewydolnością serca (HF) obserwowane w badaniu SHIFT i innych (spadek ryzyka zgonu o 18% na każdy spadek rytmu serca o 5/min u pacjentów z HF). Przypomniał także wyniki randomizowanego badania PEGASUS, w którym stymulacja przedsionkowa u osób z CRT nie przynosiła korzyści (DDD 70/min vs. DDDR 40/min vs. DDD 40/min). Przedstawił pierwsze doświadczenia z układami CRT-DX opublikowane na łamach International Journal of Cardiology pokazały, że w grupie 12 pacjentów z CRT-DX i 25 z klasycznym trójelektrodowym CRT obserwowano podobne odsetki stymulacji dwukomorowej, klasę NYHA po rocznej obserwacji. Autor przytoczył wyniki obserwacji pacjentów z CRT w swoim ośrodku, w których 2 na 154 pacjentów z CRT miało jawną chorobę węzła zatokowego i niewydolność chronotopową. Zdaniem dr. Biffi CRT-DX jest układem odpowiednim dla wszystkich osób kwalifikowanych do CRT bez wskazań do stymulacji przedsionka. Trwa badanie CRT-NEXT, które zostało zaprojektowane, by wykazać, że układy CRT-DX nie są gorsze od klasycznych, trójelektrodowych CRT.
