Podczas Konferencji EHRA 2022 w Kopenhadze przedstawiono pierwsze zalecenia z nowych wytycznych postępowania w arytmiach komorowych i prewencji nagłego zgonu sercowego:
- U pacjentów z chorobą wieńcową i objawowym utrwalonym, monomorficznym częstoskurczem komorowym lub wyładowaniami ICD z powodu ww. mimo leczenia amiodaronem ablacja jest preferowana w porównaniu z eskalacją leczenia antyarytmicznego (klasa I, poziom dowodów B).
- Należy rozważyć ablację u pacjentów z chorobą wieńcową i nawracającym, objawowym utrwalonym, monomorficznym częstoskurczem komorowym lub wyładowaniami ICD z powodu ww. mimo leczenia beta-adrenolitykiem lub sotalolem (IIa, C).
- U pacjentów z chorobą wieńcową, z frakcją wyrzutową – 40% i tolerowanym hemodynamicznie utrwalonym, monomorficznym częstoskurczem komorowym należy rozważyć ablację w doświadczonym ośrodku jako alternatywę dla implantacji ICD w przypadku osiągnięcia punktów końcowych zabiegu (m.in. brak indukcji częstoskurczu) (IIa, C).
- U pacjentów z chorobą wieńcową ze wskazaniami do implantacji ICD można rozważyć ablację podłoża arytmii przed (lub tuż po) implantacją ICD w celu zmniejszenia ładunku częstoskurczu komorowego i wyładowań ICD (IIb, B).
- Można rozważyć ablację u pacjentów z kardiomiopatią przerostową i wszczepionym ICD z nawracającym, objawowym utrwalonym, monomorficznym częstoskurczem komorowym lub wyładowaniami ICD z powodu ww. w przypadku nieskuteczności/ przeciwwskazań/złej tolerancji leczenia antyarytmicznego (IIb, C).
- Można rozważyć ablację u pacjentów z sarkoidozą i wszczepionym ICD z nawracającym, objawowym utrwalonym, monomorficznym częstoskurczem komorowym lub wyładowaniami ICD z powodu ww. w przypadku nieskuteczności/ przeciwwskazań/ złej tolerancji leczenia antyarytmicznego (IIb, C).
autor grafiki: dr Sylwester Rogula
