Ok. 0,16% zabiegów ablacji w lewym przedsionku może wikłać się zatorowością obwodową. Do tego retrospektywnego, wieloośrodkowego rejestru włączono pacjentów poddanych ablacji migotania przedsionków, lewostronnego trzepotania przedsionków w latach 2007-2013. Porównano pacjentów z objawowym zatorem tętniczym w ciągu 1 miesiąca od ablacji z tymi, u których nie wystąpiło to powikłanie po zabiegu. Wykluczono pacjentów z incydentami o etiologii innej niż zatorowa i z przyczyn wtórnych. Oceniono 304 949 procedur ablacji w 182 ośrodkach. W 53% przypadków ablowano napadowe migotanie przedsionków, w 37% formę przetrwałą tej arytmii, w 10% arytmię o mechanizmie makro-reentry w lewym przedsionku. Zidentyfikowano 491 epizodów zatorowości (wskaźnik występowania 0,16%; 457 incydentów mózgowych: 354 udary i 137 TIA, 30 – epizodów zatorowości obwodowej, 4 – zarówno w mózgu, jak i obwodowo). W 78% przypadków zatorowość była rozpoznana w ciągu 72 godzin od zabiegu. Ponad 40% pacjentów miało poważne konsekwencje zatorowości po 3 miesiącach (łagodna niepełnosprawność – 31,3%, ciężka niepełnosprawność – 6,5%, zgon – 2,7%). Epizody zatorowości były częstsze u osób ablowanych z powodu przetrwałego migotania przedsionków/makro-reentry w lewym przedsionku niż napadowego migotania przedsionków (0,22% vs. 0,14%, p < 0,001). W ośrodkach ablujących u < 92 pacjentów rocznie częściej dochodziło do powikłań zatorowych. Zatorowość była powszechniejsza u osób ablowanych laserowo niż innymi technikami (0,90% vs. 0,16%, p < 0,001), a także w grupie PFA niż w grupie ablacji RF (0,24% vs. 0,16%, p = 0,02).
EMBOL-AF: ryzyko powikłań zatorowych po ablacji migotania przedsionków
