Blisko 1/5 pacjentów z migotaniem przedsionków doznaje krwawienia w ciągu 4 lat, a 10% –poważnego krwawienia. Dwie kohorty, obejmujące łącznie 3277 pacjentów leczonych przeciwkrzepliwie z powodu migotania przedsionków obserwowano prospektywnie średnio przez ok. 4 lata pod kątem krwawień i punktu końcowego złożonego z udaru mózgu, zawału serca, zgonu. W tym czasie u 646 osób (19,7%) stwierdzono nowe krwawienie, a u 297 (9,1%) – poważne krwawienie. W grupie po krwawieniu częściej dochodziło do udaru, zawału serca lub zgonu (mediana czasu od krwawienia do punktu końcowego – 306 dni) w porównaniu z pacjentami bez stwierdzonego krwawienia (7,08 vs. 4,04 na 100 osobolat; HR 1,36; 95% CI 1,16-1,61; p < 0,001). Krwawienie zaobserwowano ponownie u 126 chorych (8,65 na 100 osobolat; 95% CI 7,26-10,3). Punkt końcowy występował z częstością 11,0 na 100 osobolat w grupie osób z poważnym krwawieniem vs. 4,06 na 100 osobolat w grupie bez poważnego krwawienia (HR 2,04; 95% CI 1,69-2,46; p < 0,001). Zaobserwowano, że u osób, którym przerwano doustne leczenie przeciwkrzepliwe po pierwszym krwawieniu częściej występował złożony punkt końcowy (63/89 vs. 159/557 chorych; HR 4,46; 95% CI 3,16-6,31; p < 0,001). Zdaniem autorów, poważne krwawienia u osób leczonych przeciwkrzepliwie z powodu migotania przedsionków wiążą się z wyższym ryzykiem poważnych zdarzeń, a część z nich można wytłumaczyć odstawieniem leczenia przeciwkrzepliwego.
https://academic.oup.com/eurheartj/article/43/47/4899/6773770?login=false
