Terapia oparta na monitorowaniu ciśnienia w tętnicy płucnej za pomocą CardioMEMS u pacjentów z niewydolnością serca w klasie NYHA II-IV nie zmniejsza śmiertelności i hospitalizacji z powodu niewydolności serca. Do badania GUIDE-HF prowadzonego w 118 ośrodkach w USA i Kanadzie włączono 1000 pacjentów z niewydolnością serca (bez ograniczeń dot. frakcji wyrzutowej), w klasie II-IV wg NYHA, z wywiadem niedawnej hospitalizacji z powodu niewydolności serca lub podwyższonym stężeniem peptydów natriuretycznych. Rekrutacja trwała od marca 2018 roku do grudnia 2019 roku, a obserwację zakończono w styczniu 2021 roku. Wszystkim wszczepiono urządzenie do monitorowania ciśnienia w tętnicy płucnej. Następnie chorych randomizowano do terapii niewydolności serca w oparciu o dane z urządzenia lub grupy kontrolnej (wyniki pomiarów z monitora ciśnienia nie były znane lekarzom prowadzącym). Pierwszorzędowym punktem końcowym była śmiertelność całkowita i epizody niewydolności serca (hospitalizacje z tego powodu lub pilne wizyty w SOR z powodu niewydolności serca) w ciągu roku. Pierwszorzędowy punkt końcowy występował z podobną częstością w obu grupach (253 na 497 chorych w grupie monitorowania ciśnienia i 289 epizodów na 503 pacjentów z grupy kontrolnej, HR 0,88, 95% CI 0,74-1,05, p=0,16). Autorzy zwrócili uwagę na to, że część badania przypadła na okres pandemii COVID-19. Stwierdzono istotną interakcję między występowaniem punktu końcowego a pandemią i przeprowadzono dodatkową analizę. Przed pandemią wystąpiło 177 punktów końcowych w grupie interwencji i 224 w grupie kontrolnej (HR 0,81, 95% CI 0,66-1,00, p=0,049), a podczas pandemii różnice te praktycznie zniknęły (HR 1,11, 95% CI 0,80-1,55, p=0,53).
https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(21)01754-2/fulltext
