Badacze z Pittsburgha przeanalizowali wpływ leczenia za pomocą CRT-P i CRT-D u pacjentów z kardiomiopatią nieniedokrwienną. Oceniono śmiertelność całkowitą, hospitalizacje i koszty w obu podgrupach.
Wybrano losowo grupę 5% osób ubezpieczonych w Medicare, spośród których wyselekcjonowano osoby z kardiomiopatią nieniedokrwienną z implantowanym CRT. Wykluczono pacjentów z wywiadem arytmii komorowych. Okres obserwacji wyniósł 5 lat. Wykonano analizę typu propensity score matching w celu kontroli zmiennych.
Do badania włączono 1236 chorych z CRT-P i 4539 z CRT-D. Po pięciu latach zmarło 2007 pacjentów, a 3809 było hospitalizowanych. W analizie propensity score matching wykazano, że śmiertelność i odsetek hospitalizacji w grupie osób z CRT-P były porównywalne z grupą z CRT-D (odpowiednio: HR 1,02, 95% CI 0,80-1,31; HR 1,10, 95% CI 0,98-1,24). Z kolei koszty opieki po roku i dwóch latach były o ok. 20 000 dolarów niższe w grupie CRT-P.
To badanie pokazało, że urządzenia CRT-D, mimo że droższe, nie poprawiają rokowania ani nie zmniejszają częstości hospitalizacji pacjentów z kardiomiopatią nieniedokrwienną. Zdaniem autorów należy rozważyć implantacje urządzeń CRT-P u chorych z kardiomiopatią nieniedokrwienną bez wywiadu arytmii komorowych.
Autor: dr Łukasz Januszkiewicz
Oprac. na podstawie S-AB33-02. Cardiac Resynchronization Therapy Using Pacemakers Versus Defibrillators In Patients With Non-Ischemic Cardiomyopathy: The United States Experience From 2007 To 2014.
