Wczesne wykrywania migotania przedsionków i częstsze monitorowanie pacjentów o wyższym ryzyku wystąpienia tej arytmii jest bardzo ważne w praktyce klinicznej. Haseeb i wsp. ocenili parametry w EKG, które zwiększają ryzyko wystąpienia migotania przedsionków.
W tym celu autorzy stworzyli nową skalę elektrokardiograficzną i sprawdzili jej skuteczność. Oceniali trzy parametry załamka P, za które przyznawano od 1 do 2 punktów.
1 ? niskie prawdopodobieństwo wystąpienia migotania przedsionków
2-4 ? pośrednie prawdopodobieństwo wystąpienia migotania przedsionków
5-6 ? wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia migotania przedsionków
Retrospektywną analizę przeprowadzono na wszystkich pacjentach poddawanych koronarografii. Wykluczono osoby z migotaniem przedsionków.
Do badania włączono 660 osób o średniej wieku 65 lat. Ponad 2/3 osób stanowili mężczyźni, a średnie BMI wyniosło 29,8 kg/m2. W analizie regresji logistycznej u pacjentów z grupy wysokiego i pośredniego ryzyka częściej występowało migotanie przedsionków w porównaniu do grupy niskiego ryzyka (odpowiednio OR 2,6, 95% CI 1,3-5,0, p = 0,005 i OR 1,8 95% CI 1,2-2,7, p = 0,009). U chorych z grupy wysokiego ryzyka migotanie przedsionków występowało po najkrótszym czasie obserwacji (263 tygodnie, 95% CI 210-316 tygodni) w porównaniu do grupy pośredniego ryzyka (304 tygodnie, 95% CI 286-323 tygodni) i niskiego ryzyka (318 tygodni, 95% CI 300-337 tygodni; p = 0,005).
Podsumowując, łatwa w użyciu skala EKG pozwala przewidzieć wystąpienie migotania przedsionków. Niezbędna jest jej dalsza walidacja w innych populacjach pacjentów.
Autor: dr Łukasz Januszkiewicz
Oprac. na podstawie S-AB29-05. A Novel Electrocardiographic Risk Score For New-onset Atrial Fibrillation.
