HRS 2019. Nowy elektrokardiograficzny marker odpowiedzi na CRT pacjentów bez LBBB

QRS o morfologii innej niż LBBB wciąż pozostaje niepewnym wskazaniem do implantacji CRT, głównie z powodu rzadszej odpowiedzi na tę terapię. Dotychczasowe badania pokazały, że zarówno RBBB jak i niespecyficzne zaburzenia przewodzenia śródkomorowego raczej nie są związane z opóźnieniem przewodzenia w obrębie lewej komory mierzonym inwazyjnie. Badacze z Włoch ocenili związek nowego markera w spoczynkowym EKG z inwazyjnym pomiarem opóźnienia przewodzenia w lewej komorze bez względu na morfologię zespołu QRS. 

Autorzy oceniali wskaźnik QR-max mierzony jako maksymalny interwał między początkiem zespołu QRS a końcem załamka R w odprowadzeniach kończynowych. Sprawdzili później przydatność nowego markera w przewidywaniu odpowiedzi na CRT, czasu do pierwszej hospitalizacji z powodu niewydolności serca w obserwacji 3-letniej. 

Przeanalizowano grupę 173 chorych (91 z niespecyficznymi zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego i 82 z RBBB), którym implantowano CRT. Opóźnione przewodzenie w lewej komorze mierzone inwazyjnie lepiej korelowało ze wskaźnikiem QR-max niż szerokością zespołu QRS (odpowiednio p < 0,001 i p < 0,05). Okazało się również, że wskaźnik QR-max lepiej identyfikował pacjentów odpowiadających na CRT niż szerokość zespołu QRS (AUC 0,77 vs. 0,62, p = 0,005). Wskaźnik QR-max < 120 ms wiązał się wartością predykcyjną ujemną na poziomie 83,3%. U pacjentów ze wskaźnikiem QR-max > 120 ms z QRS > 150 ms obserwowano ok. 15 ? 17% odsetek ponownych hospitalizacji z powodu niewydolności serca. 

Podsumowując, wskaźnik QR-max odpowiada stopniowi opóźnienia aktywacji lewej komory bez względu na morfologię i czas trwania zespołu QRS. Pomiar tego wskaźnika może być przydatnym i bardzo czułym parametrem odpowiedzi na CRT u pacjentów bez LBBB.

Autor: dr Łukasz Januszkiewicz

Oprac. na podstawie S-AB32-06. Qr-max Index In Cardiac Resynchronization.

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły