Około 2,7% pacjentów z S-ICD wymaga implantacji przezżylnego układu pozwalającego na stałą stymulację, stymulację antytachyarytmiczną lub resynchronizację. Przeanalizowano 1509 pacjentów z wieloośrodkowego rejestru iSUSI. Oceniano odsetek implantacji układu przezżylnego, nieadekwatne terapie. Średni wiek badanej grupy wyniósł nieco ponad 50 lat, a ponad ¾ stanowili mężczyźni. W trakcie obserwacji trwającej średnio ponad 26 miesięcy 155 (10,3%) osób miało adekwatne, a 144 (9,2%) nieadekwatne wyładowania. Łącznie u 41 (2,7%) implantowano układ przezżylny (z powodu bradykardii – 13, z powodu potrzeby resychronizacji – 10, z powodu nieadekwatnych wyładowań – 10, potrzeba ATP w celu leczenia wolnego VT poniżej progu detekcji – 3, postępująca utrata wyczuwania – 1, infekcja/dyslokacja – 4). Predyktorami potrzeby implantacji układu przezżylnego były: BMI >30 kg/m2 (OR 2,57, 95% CI 1,37-4,81, p=0,003) i przewlekła choroba nerek (OR 2,67, 95% CI 1,29-5,54, p=0,008).
https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(22)02159-2/fulltext
