Roczna śmiertelność pacjentów po 80. roku życia po wszczepieniu ICD jest istotnie podwyższona w porównaniu do młodszych chorych – autorzy sugerują, że w tej populacji należałoby poprawić kwalifikację do implantacji kardiowertera, opierając się na wieku i liczbie chorób współistniejących. Australijscy badacze ocenili dane z baz administracyjnych pacjentów w Nowej Południowej Walii z implantowanym de novo ICD w wieku < 60. roku życia, 60-79 lat, ≥ 80. roku życia w latach 2009-2018. Średni wiek ponad 9 tysięcy ocenionych pacjentów wyniósł 66 lat, a 12,1% osób było po 80. roku życia. Wskaźniki implantacji na 100 000 mieszkańców wyniosły 5,5±0,6 dla osób < 60. roku życia, 63,2±8,6 dla pacjentów w wieku 60-79 lat i 52,7±10,8 dla chorych ≥ 80. roku życia. Śmiertelność wewnątrzszpitalna była niska, wyniosła 0,4% i nie różniła się w zależności od przedziałów wiekowych. Roczna śmiertelność kształtowała się na poziomie 2,1% u osób < 60. roku życia, 5,9% w wieku 60-79 lat i 10,7% ≥ 80. roku życia (p < 0,001). Po dopasowaniu wskazań do implantacji ICD, płci, roku implantacji i chorób współistniejących ryzyko zgonu pacjentów ≥ 80. roku życia wyniosło 4,3, a dla osób 60-79 lat – 2,6 w porównaniu z pacjentami < 60. roku życia (w obu przypadkach p < 0,001). W analizie pacjentów ≥ 80. roku życia wiek > 83 lat, zastoinowa niewydolność serca, przewlekła choroba nerek, choroba neurodegeneracyjna i wyższy wskaźnik chorobowości Charlsona były niezależnymi predyktorami zgonu w ciągu roku.
Implantacja ICD po 80. roku życia
