Tylko u 9,7% pacjentów z ICD urządzenie zaprogramowano tak, by zmniejszyć odsetek wyładowań (strefa detekcji ≥ 188/min i licznik arytmii ≥ 30/40). Autorzy połączyli dane rejestru BIOTRONIK CERTITUDE z bazą Medicare i zidentyfikowali wszystkich pacjentów ze wszczepionym ICD między sierpniem 2012 a wrześniem 2021 r. w USA. W całej populacji 6781 chorych (średni wiek blisko 74 lata, 27% kobiet) 3182 (46,9%) pacjentów miało zaprogramowaną strefę detekcji ≥ 188/min, a 871 (12,8%) – licznik arytmii ≥ 30/40. Tylko 660 osób (9,7%) miało zaprogramowaną strefę detekcji ≥ 188/min i licznik arytmii ≥ 30/40 jednocześnie. Odsetek pacjentów, którzy mieli zaprogramowane urządzenie w sposób redukujący wyładowania, wzrósł z 37,9% w 2012 r. do 52,4% w 2021 r. (p = 0,002). ICD programowano rzadziej w sposób redukujący wyładowania u starszych pacjentów, u osób implantowanych w prewencji wtórnej, a także w południowych i zachodnich stanach. Roczny odsetek wyładowań był niższy w grupie programowanej w sposób redukujący wyładowania (5,1% wyładowań/pacjentorok) w porównaniu z grupą kontrolną (7,2% wyładowań/pacjentorok, aHR 0,83; 95% CI 0,73-0,96; p = 0,005). W trakcie ok. trzyletniej obserwacji zmarło 739 osób w grupie programowanej w sposób redukujący wyładowania i 822 w grupie kontrolnej (aHR 0,97; 95% CI 0,88-1,07; p = 0,569). W podgrupie pacjentów bez choroby niedokrwiennej serca programowanie w sposób redukujący wyładowania wiązało się z niższą śmiertelnością całkowitą (aHR 0,64; 95% CI 0,48-0,87).
