Wyniki badanie obserwacyjnego przeprowadzone na grupie blisko 60 tys. pacjentów ze Szwecji, Danii, Norwegii, Szkocji wskazują na korzyści z leczenia przeciwkrzepliwego bezpośrednimi doustnymi antykoagulantami chorych z migotaniem przedsionków i 1 punktem w skali CHA2DS2-VASc innym niż płeć. Włączono pacjentów z pierwszym rozpoznaniem migotania przedsionków w latach 2011-2018, bez wywiadu poważnych krwawień w ciągu 6 miesięcy, bez sztucznej zastawki lub stenozy mitralnej. Wybrano następnie mężczyzn z 1 punktem w skali CHA2DS2-VASc i kobiety z 2 punktami w skali CHA2DS2-VASc. Zidentyfikowano pacjentów bez włączonego leczenia przeciwkrzepliwego, a także osoby stosujące bezpośrednie doustne antykoagulanty lub antagonistów witaminy K. W grupie bez leczenia przeciwkrzepliwego udar niedokrwienny występował z częstością 0,70 na 100 osobolat, a poważne krwawienia z częstością 0,70 na 100 osobolat. W grupie leczonej bezpośrednimi doustnymi antykoagulantami ryzyko udaru było niższe niż w populacji bez leczenia (HR 0,72, 95% CI 0,56-0,94), natomiast ryzyko krwawienia śródczaszkowego porównywalne (HR 0,84, 95% CI 0,54-1,30). Stwierdzono trend w kierunku rzadszych udarów u leczonych antagonistami witaminy K w porównaniu do osób bez leczenia (HR 0,81, 95% CI 0,59-1,09) i trend w kierunku częstszych krwawień śródczaszkowych (HR 1,37, 95% CI 0,88-2,14). Z kolei w porównaniu bezpośrednich antykoagulantów z antagonistami witaminy K obserwowano podobne ryzyko udaru (HR 0,92, 95% CI 0,70-1,22), ale niższe ryzyko krwawienia śródczaszkowego w grupie bezpośrednich antykoagulantów (HR 0,63, 95% CI 0,42-0,94).
https://academic.oup.com/eurheartj/advance-article/doi/10.1093/eurheartj/ehac111/6546013
