Brytyjskie badanie populacyjne wskazuje na poprawę rokowania osób z nowo rozpoznanym migotaniem przedsionków, którym stosowano terapie przywracające rytm zatokowy. Włączono 199 433 chorych (średni wiek ok. 75 lat, ok. 50% kobiet) z narodowej bazy elektronicznych historii choroby w latach 1998- 2016. Porównano śmiertelność chorych z nowo rozpoznanym migotaniem przedsionków, którym przywracano rytm zatokowy, z tymi, u których nie zastosowano tej strategii. Obserwacja trwała blisko 3 lata. W grupie, w której przywracano rytm zatokowy, było niższe ryzyko zgonu (HR 0,86, 95% CI 0,84-0,88). Poniższe terapie wiązały się ze zmniejszeniem śmiertelności:
• izolacja żył płucnych (HR 0,36, 95% CI 0,28-0,48), • flekainid (HR 0,52, 95% CI 0,48-0,57),
• propafenon (HR 0,63, 95% CI 0,5-0,81),
• sotalol (HR 0,71, 95% CI 0,68-0,74).
Amiodaron nie zmniejszał śmiertelności całkowitej w grupie osób poniżej 70. roku życia (HR 0,99, 95% CI 0,97-1,07).
