Pacjenci z większą powierzchnią ciała potrzebują wyższej energii wyładowania w celu przerwania migotania przedsionków. Badacze z Bolonii zauważyli, że masa ciała bardziej wpływa na potrzebną energię kardiowersji z elektrodami w pozycji przedniokoniuszkowej, a wzrost na energię kardiowersji w konfiguracji elektrod przód-tył. Autorzy oceniali prospektywnie 492 chorych z migotaniem przedsionków kierowanych do kardiowersji. W pierwszym etapie wykonywano kardiowersję pacjentom z elektrodami w pozycji przedniokoniuszkowej lub przód-tył. Następnie stworzyli algorytm, na podstawie którego kwalifikowali pacjentów do przewidywanej skuteczniejszej metody kardiowersji i zwalidowano to w drugim etapie. W pierwszym etapie skuteczność kardiowersji z elektrodami w pozycji przedniokoniuszkowej i przód-tył była podobna (87,4% vs. 86,9% po pierwszym wyładowaniu; p = 0,661). Powierzchnia ciała ≤ 2,12 m2 była niezależnym predyktorem skutecznego zabiegu w obu konfiguracjach, ale masa i wzrost różnie wpływały na skuteczność obu konfiguracji, tj. wzrost ≤ 1,73 m zwiększał skuteczność kardiowersji z elektrodami w pozycji przedniokoniuszkowej, a waga < 83 kg zwiększała skuteczność kardiowersji w pozycji przód-tył. W drugim etapie (wybierano optymalne położenie elektrod w pierwszym wyładowaniu) potwierdzono wyższą skuteczność kardiowersji w porównaniu z pierwszym etapem (93,2% vs. 87,2%; p = 0,025) i niższą oporność wyładowania (70,8±15,3 vs. 81,8±15,6, p < 0,001).
Jak poprawić skuteczność kardiowersji elektrycznej migotania przedsionków?
