Jak poprawić skuteczność kardiowersji migotania przedsionków?

doniesienia medialne

Aktywny docisk elektrody na przedniej ścianie klatki piersiowej poprawia skuteczność kardiowersji elektrycznej migotania przedsionków. Squara i wsp. przeprowadzili niniejsze badanie z randomizacją w dwóch francuskich ośrodkach. Włączono 100 kolejnych pacjentów z przetrwałym migotaniem przedsionków zakwalifikowanych do kardiowersji elektrycznej w standardowym protokole z rosnącą energią wyładowania (50-100-150-200 J). Chorych randomizowano do standardowej kardiowersji z elektrodami w pozycji przód-tył lub z dodatkowym naciskiem na elektrodę przyklejoną na przednią część klatki piersiowej (elektrody także w pozycji przód-tył). W przypadku braku uzyskania rytmu zatokowego po wyładowaniu 200 J stosowano jedno wyładowanie energią 200 J z drugiej grupy (cross-over). W obu grupach znalazło się po 50 pacjentów. 

W grupie aktywnej kompresji:

  • próg defibrylacji był niższy (103,1?49,9 J vs. 130,4?47,7 J; p = 0,008),
  • całkowita dostarczona energia była niższa (203?173,3 J vs. 309?213,5 J; p = 0,0076),
  • liczba wyładowań była niższa (2,2?1,1 vs. 2,9?1,2; p = 0,0033), 
  • kardiowersja była częściej skuteczna (48 z 50 pacjentów, 96% vs. 42 z 50 pacjentów, 84%, p = 0,0455) niż w grupie standardowej z elektrodami umieszczonymi w pozycji przód-tył. 

Przejście z grupy aktywnej kompresji do grupy standardowej nie wiązało się z przywróceniem rytmu zatokowego (zero na dwóch pacjentów), ale przejście z grupy standardowej do grupy aktywnej kompresji pozwoliło na powrót rytmu zatokowego u połowy pacjentów (czterech z ośmiu). 

dr n. med. Łukasz Januszkiewicz

https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(20)31040-7/fulltext

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły