Nieadekwatne wyładowania u pacjentów S-ICD występują rzadziej w przypadku wyboru alternatywnego wektora detekcji. Badacze z Mannheim przeanalizowali dane 239 chorych z S-ICD wszczepionym w latach 2010-2018 w prewencji pierwotnej lub wtórnej. W trakcie obserwacji trwającej ok. 35 miesięcy u 38 osób (6%) wystąpiły 73 wyładowania układu. Łącznie 30 (41%) wyładowań u 19 (8%) pacjentów uznano za nieadekwatne. Najczęstszymi przyczynami nieadekwatnych interwencji były miopotencjały/zakłócenia (n=8), nadczułość załamka T (n=6), niedoczułość QRS (n=5). Okazało się, że 74% nieadekwatnych wyładowań wystąpiło u osób z zaprogramowanym pierwotnym wektorem wyczuwania, a ani jedno nieadekwatne wyładowanie nie było obecne u osób z zaprogramowanym alternatywnym wektorem. W analizie wieloczynnikowej wyżsi pacjenci, pierwotny wektor wyczuwania, pierwsza generacja S-ICD były predyktorami nieadekwatnych interwencji.
Jak programować podskórne kardiowertery-defibrylatory?
