Autor: dr Łukasz Januszkiewicz
Normand i wsp. przeanalizowali dane z rejestru ESC CRT Survey II pod kątem czynników wpływających na decyzję o implantacji CRT-P i CRT-D. Rejestr CRT Survey II prowadzono w latach 2015-2017 w 42 krajach europejskich. Włączano do niego kolejnych pacjentów zakwalifikowanych do implantacji CRT.
Do głównej analizy włączono 10 692 chorych z 11 088 wszystkich pacjentów. CRT-P implantowano 3225 (30%) osobom, a CRT-D ? 7467 (70%). W sumie w 2981 przypadków wykonane zabiegi były rozszerzeniami układów, a 7711 implantacjami de novo. Następnie usunięto z programu 465 chorych, u których brakowało pełnych zmiennych do wykonania analizy regresji ? ostatecznie przeprowadzono ją na grupie 7246 pacjentów: 2075 z CRT-P i 5171 z CRT-D.
CRT-P częściej implantowano pacjentom:
- powyżej 75. roku życia,
- płci żeńskiej,
- z niewydolnością serca inną niż niedokrwienna,
- w klasie NYHA III/IV,
- z frakcją wyrzutową lewej komory > 25%,
- z migotaniem przedsionków,
- z blokiem przedsionkowo-komorowym II lub III stopnia,
- poddanych zabiegowi w szpitalu uniwersyteckim.
Mimo obserwowanych różnic w wyjściowej charakterystyce powikłania okołozabiegowe i działania niepożądane podczas hospitalizacji występowały z podobną częstością w obu grupach. Stwierdzono istotne różnice w odsetkach implantacji CRT-P między poszczególnymi krajami ? np. w Danii CRT-P implantowano w ok. 50% przypadków, podczas gdy w Polsce w ok. 12%. Reasumując, uzyskane wyniki mogą częściowo wynikać z ograniczonych zaleceń z wytycznych dotyczących wyboru między CRT-P a CRT-D.
Oprac. na podstawie: Normand C., Linde C., Bogale N. i wsp.: Cardiac resynchronization therapy pacemaker or cardiac resynchronization therapy defibrillator: what determines the choice? ? findings from the ESC CRT Survey II. Europace 2019; 21:918-27.