W czasie Kongresu EHRA 2025 w Wiedniu przedstawiono konsensus poświęcony stymulacji układu przewodzącego. Autorzy omówili w nim sugerowane aktualne zastosowania stymulacji układu przewodzącego w różnych scenariuszach klinicznych. Poniżej przedstawiono wybrane zalecenia:
– pacjent z blokiem przedsionkowo-komorowym i spodziewanym odsetkiem stymulacji komorowej < 20% à CSP + unikanie stymulacji komorowej mogą być zasadne,
– pacjent z blokiem przedsionkowo-komorowym i spodziewanym odsetkiem stymulacji komorowej ≥ 20% + LVEF ≤ 40% à CSP może być zasadne,
– pacjent z blokiem przedsionkowo-komorowym i spodziewanym odsetkiem stymulacji komorowej ≥ 20% + LVEF 41-50% à RVP/BVP/CSP mogą być zasadne,
– pacjent z blokiem przedsionkowo-komorowym i spodziewanym odsetkiem stymulacji komorowej ≥ 20% + LVEF > 50% à CSP może być zasadne,
– pacjent po ablacji łącza przedsionkowo-komorowego + LVEF ≤ 50% à BVP lub CSP mogą być zasadne,
– pacjent po ablacji łącza przedsionkowo-komorowego + LVEF > 50% à CSP lub RVP mogą być zasadne,
– pacjent ze wskazaniem do resynchronizacji z LBBB i LVEF ≤ 35% à CSP może być zasadne,
– pacjent ze wskazaniem do resynchronizacji z LBBB i kardiomiopatią postymulacyjną à CSP może być zasadne,
– pacjent ze wskazaniem do resynchronizacji, który nie odpowiedział na BVP à CSP może być zasadne.
