U pacjentów z HFrEF i migotaniem przedsionków i stymulatorem/ICD z wysokim odsetkiem stymulacji rozbudowa do CRT-D wiąże się z redukcją ryzyka hospitalizacji z powodu niewydolności serca i poprawą parametrów echokardiograficznych w porównaniu z ICD. W badaniu Budapest CRT Upgrade pacjenci z niewydolnością serca ze zredukowaną frakcją wyrzutową i wcześniej wszczepionym stymulatorem serca lub ICD oraz ≥ 20% odsetkiem stymulacji prawej komory zostali zrandomizowani do rozbudowy do CRT-D (n = 215) lub ICD (n = 145). W tej subanalizie skupiono się na pacjentach z migotaniem/trzepotaniem przedsionków – było ich 131 i stanowili 36% całej populacji badania. Chorzy z migotaniem przedsionków byli częściej hospitalizowani z powodu niewydolności serca niż pacjenci z rytmem zatokowym (HR 2,99; 95% CI 1,26-7,13; p = 0,013). Rozbudowa do CRT-D przynosiła porównywalne korzyści zarówno u pacjentów z migotaniem przedsionków, jak i w grupie z rytmem zatokowym (dopasowany OR dla migotania przedsionków 0,06; 95% CI 0,02-0,17; p < 0,001, dopasowany OR dla rytmu zatokowego 0,13; 95% CI 0,07-0,27, p < 0,001, p dla interakcji p = 0,29) w trakcie ponad rocznej obserwacji. Obserwowano również redukcję ryzyka hospitalizacji z powodu niewydolności serca lub śmiertelności całkowitej (aHR 0,33; 95% CI 0,16-0,70, p = 0,003, p dla interakcji 0,17) i poprawę parametrów echokardiograficznych (różnica w LVDD -49,21 ml; 95% CI -69,1 do -29,32; p < 0,001; p dla interakcji 0,21).
https://academic.oup.com/europace/advance-article/doi/10.1093/europace/euae179/7709529
