Szerokość zespołu QRS indeksowana na objętość końcowo-rozkurczową lewej komory to nowy parametr pozwalający znaleźć odpowiednich kandydatów, którzy odniosą korzyść z implantacji CRT wśród pacjentów z QRS 120-149 ms bez LBBB. Japońscy badacze przeanalizowali retrospektywnie grupę 119 chorych z zespołem QRS 120-149 ms, którym implantowano de novo CRT. Średni wiek wyniósł 61 lat, 80% stanowili mężczyźni, a średni czas trwania zespołu QRS wyniósł 135 ms. W trakcie ponad dwuletniej obserwacji po zabiegu 37% badanych osób było hospitalizowanych z powodu zaostrzenia niewydolności serca. W modelu Fine-Graya wykazano, że szerokość zespołu QRS indeksowana na objętość lewej komory była niezależnym predyktorem zaostrzenia niewydolności serca (HR 0,97; 95% CI 0,96-0,99; p < 0,01). U pacjentów z wartością tego parametru poniżej 0,65 ms/ml istotnie rzadziej dochodziło do hospitalizacji z powodu niewydolności serca (HR 0,46; 95% CI 0,25-0,86; p = 0,01).
https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(24)00190-5/fulltext
