Co najmniej ? pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków przerywa leczenie bezpośrednim doustnym antykoagulantem w ciągu 4 lat od włączenia leczenia przeciwkrzepliwego. Holenderscy badacze z narodowego rejestru wybrali chorych z niezastawkowym migotaniem przedsionków, którym w latach 2013-2018 po raz pierwszy włączono doustne leczenie przeciwkrzepliwe za pomocą bezpośredniego antykoagulantu. W populacji 93 048 pacjentów 75,7% osób miało CHA2DS2-VASc ? 2. W pierwszym roku leczenie doustnym antykoagulantem kontynuowało 88,1% osób, w drugim ? 82,6%, w trzecim 77,7%, w czwartym ? 72,0%. Niżej wymienione czynniki wiązały się z dłuższym kontynuowaniem leczenia przeciwkrzepliwego: płeć żeńska, wiek 65-72 lata, utrwalone migotanie przedsionków, wywiad przyjmowania antagonistów witaminy K, wywiad udaru lub TIA i CHA2DS2-VASc ? 2. Brak kontynuacji leczenia doustnymi antykoagulantami był związany z wyższym ryzykiem udaru niedokrwiennego i zgonu na skutek udaru (dopasowany HR 1,79; 95% CI 1,49-2,15) i samego udaru niedokrwiennego (dopasowany HR 1,58; 95% CI 1,29-1,93) w porównaniu z pacjentami kontynuującymi to leczenie.
https://academic.oup.com/eurheartj/advance-article/doi/10.1093/eurheartj/ehab421/6322389
