LBBAP u pacjentów z ciężkim przerostem przegrody międzykomorowej jest bezpieczna, ale skuteczność tego zabiegu niższa w porównaniu z osobami z prawidłową grubością przegrody międzykomorowej. Porównano skuteczność i bezpieczeństwo LBBAP u 19 chorych z ciężkim przerostem przegrody międzykomorowej > 18 mm i 529 z prawidłową grubością przegrody międzykomorowej. Skuteczność zabiegu wyniosła 93,9% u osób z prawidłową przegrodą i 73,6% z ciężkim przerostem przegrody. LBBAP uzyskano u 4 z 7 osób (57,1%) z wykorzystaniem elektrody bezmandrynowej i 10 z 12 (83,3%) z elektrodą z mandrynem (p = 0,15). Grupa, w której stosowano elektrodę bezmandrynową, nie różniła się od grupy z elektrodą z mandrynem pod względem średniej grubości przegrody (20±1,9 vs. 21±2,2), wystymulowanego zespołu QRS (123±17 vs. 121±9) i czasu do szczytu załamka R w V6 (75±6 vs. 74±9 ms). Progi stymulacji były niskie (0,8±0,3) i stabilne w trakcie ok. 3-letniej obserwacji.
