LBBAP wiąże się z lepszą odpowiedzią echokardiograficzną niż BVP u pacjentów z kardiomiopatią stymulatorową. Autorzy z Pekinu włączyli kolejnych 92 pacjentów z kardiomiopatią stymulatorową, którym rozbudowano układ do BVP (n =61) lub LBBAP (n = 31). Średni odsetek stymulacji komorowej wyniósł 96,8%. W grupie LBBAP uzyskano węższy zespół QRS niż w grupie BVP (145,9 ± 22,4 ms vs. 157,5 ± 26,5 ms, p = 0,031). Po pół roku w grupie LBBAP uzyskano częściej odpowiedź echokardiograficzną (zdefiniowaną jako bezwzględny wzrost frakcji wyrzutowej o 5 punktów procentowych): 67,7% vs. 39,3%, p = 0,019). Frakcja wyrzutowa w grupie LBBAP wzrosła z 37,8% ± 9,2% do 44,8% ± 10,2% (p < 0,001), a w grupie BVP z 35,7% ± 8,9% do 38,2% ± 12,1%, (p < 0,01).
LBBAP vs. BVP w kardiomiopatii stymulatorowej
