Kardioneuroablacja daje obiecujące wyniki u części pacjentów z objawowym blokiem przedsionkowo-komorowym. Przeanalizowano dane kolejnych 241 pacjentów z objawowym napadowym/stałym blokiem przedsionkowo-komorowym pod kątem kwalifikacji do leczenia. Każdy chory miał wywiad co najmniej jednego omdlenia w ciągu poprzedzającego roku. Z tej grupy wybrano 40 pacjentów z pozytywną reakcją na atropinę, którym wykonano EPS. U dziewięciu z nich oceniono miejsce bloku na wewnątrz- lub podwęzłowy, a w 31 (12,9% wszystkich pacjentów) powyżej pęczka Hisa. U 17 z 31 pacjentów blok przedsionkowo-komorowy był stały. U 31 chorych wykonano kardioneuroablację: 28 ? w obu przedsionkach lub po lewej stronie, u trzech ? tylko po prawej stronie. U 30 pacjentów (96,7%) uzyskano sukces okołozabiegowy ? ustąpienie bloku przedsionkowo-komorowego i brak odpowiedzi na atropinę. U jednego pacjenta wszczepiono układ stymulujący serce. Chorych obserwowano 19,3?15 miesięcy po ablacji ? u dwóch pacjentów (6,7%) obserwowano epizody bloku przedsionkowo-komorowego, a w trakcie follow-upu u trzech (9,6%) podjęto decyzję o implantacji stymulatora serca.
Powiązane Artykuły
Arytmiczny prolaps mitralny a niewyjaśnione zatrzymanie krążenia
Prolaps mitralny występuje u ok. 6,6% pacjentów po niewyjaśnionym zatrzymaniu krążenia w mechanizmie idiopatycznego migotania komór. Włączono 571…
Niewydolność serca: komu poprawia się frakcja wyrzutowa po ablacji migotania przedsionków?
Prosta skala Antwerp pozwala ocenić prawdopodobieństwo poprawy frakcji wyrzutowej lewej komory po ablacji migotania przedsionków. W skład skali Antwerp…
Ablacja w porównaniu z leczenie antyarytmicznym zmniejsza ryzyko niewydolności serca
Pacjenci z migotaniem przedsionków poddani ablacji podłoża arytmii mają niższe o ok. 57% ryzyko rozwoju niewydolności serca w…
Apiksaban w subklinicznym migotaniu przedsionków – badanie ARTESIA
Apiksaban w porównaniu do kwasu acetylosalicylowego zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru lub zatorowości obwodowej, ale zwiększa ryzyko poważnego krwawienia…