Zastosowanie większej liczby leków zalecanych w wytycznych niewydolności serca poprawia roczne rokowanie osób z implantowanym ICD lub CRT-D. Oceniono farmakoterapię przed zabiegiem u blisko 5 tys. pacjentów z ICD (n = 3210) lub CRT-D (n = 1762) i śmiertelność całkowitą w ciągu 2 lat. W ba- danej populacji 5% nie otrzymywało żadnego leku zalecanego przez wytyczne niewydolności serca, 20% – jeden lek, 52% – dwa leki, 23% – trzy lub cztery zalecane leki. Po dopasowaniu analizy do płci, wieku, frakcji wyrzutowej, BMI, wskaźnika wielochorobowości Elixhauser, rodzaju kardiomiopatii okazało się, że każdy dodatkowy lek na niewydolność serca wiązał się z ok. 36% niższym ryzykiem zgonu w grupie z ICD (HR 0,64, p < 0,001) i ok. 30% niższym ryzykiem zgonu w grupie z CRT-D (HR 0,70, p < 0,001). Wyniki podkreślają konieczność optymalizacji farmakoterapii w tej populacji.
