Leczenie przeciwkrzepliwe migotania przedsionków w chorobach wątroby

doniesienia medialne

Metaanaliza obejmująca ponad 20 tysięcy pacjentów z chorobą wątroby wskazuje, że bezpośrednie doustne antykoagulanty wydają się być lepsze niż antagoniści witaminy K u pacjentów z łagodną/umiarkowaną chorobą wątroby. Zidentyfikowano 14 badań obejmujących 20 042 pacjentów. Wykonano dwie analizy: w pierwszej porównano chorych przyjmujących antagonistów witaminy K z osobami bez leczenia przeciwkrzepliwego; w drugiej pacjentów leczonych bezpośrednimi doustnymi antykoagulantami z przyjmującymi antagonistów witaminy K. Oceniano epizody zakrzepowo-zatorowe, poważne krwawienia, krwawienia wewnątrzczaszkowe, krwawienia z przewodu pokarmowego i śmiertelność całkowitą. 

Średnia wieku wyniosła 71?11 lat, średni CHA2DS2-VASc  4,0?1,8, średni HAS-BLED 3,6?1,2, średni wynik w skali Childa-Pugha 7,3?2,4 (większość osób było klasie A lub B). W porównaniu z brakiem leczenia przeciwkrzepliwego antagoniści witaminy K zmniejszali ryzyko epizodów zakrzepowo-zatorowych (OR 0,60; p = 0,005), ale zwiększali ryzyko krwawień (poważne krwawienia OR 2,81; p = 0,01; krwawienia wewnątrzczaszkowe OR 1,60; p = 0,01, krwawienia z przewodu pokarmowego OR 2,81; p = 0,01). W porównaniu z antagonistami witaminy K doustne bezpośrednie antykoagulanty wiązały się z porównywalną skutecznością w zakresie redukcji powikłań zakrzepowo-zatorowych (OR 0,82; p = 0,64), ale istotnie zmniejszały ryzyko poważnych krwawień (OR 0,54; p = 0,0003), krwawień wewnątrzczaszkowych (OR 0,35; p < 0,0001). Korzystne działanie w porównaniu z antagonistami witaminy K obserwowano w również w przypadku analizy poszczególnych bezpośrednich doustnych antykoagulantów. 

https://academic.oup.com/ehjcvp/advance-article-abstract/doi/10.1093/ehjcvp/pvab032/6237882?redirectedFrom=fulltext

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły