Pacjenci z migotaniem przedsionków wykrytym w pamięci CIED i z towarzyszącą chorobą naczyniową mają podwyższone ryzyko udaru i incydentów sercowo-naczyniowych i mogą odnosić korzyści z leczenia przeciwkrzepliwego w porównaniu z pacjentami z migotaniem przedsionków wykrytym w pamięci CIED i bez choroby naczyniowej. Wykonano analizę statystyczną pacjentów biorących udział w badaniu NOAH-AFNET 6 (n = 2534) i ARTESIA (n = 4012). Za chorobę naczyniową uznano: przebyty udar lub TIA, chorobę wieńcową lub chorobę naczyń obwodowych. Oceniano złożony punkt końcowy w postaci udaru mózgu, zatorowości obwodowej, zawału serca, zatorowości płucnej, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych. U pacjentów z chorobą naczyniową złożony punkt końcowy występował z częstością 3,9% na pacjentorok na leczeniu przeciwkrzepliwym i 5,0% na pacjentorok bez leczenia przeciwkrzepliwego w badaniu NOAH-AFNET 6. Analogiczne odsetki w badaniu ARTESIA wyniosły 3,2% i 4,4% na pacjentorok. Z kolei w grupie bez choroby naczyniowej złożony punkt końcowy występował ze zbliżoną częstością bez względu na obecność leczenia przeciwkrzepliwego (NOAH-AFNET 6: 2,7% na pacjentorok i ARTESIA: 2,3% na pacjentorok w obu grupach randomizacyjnych). Leczenie przeciwkrzepliwe wiązało się z wyższym ryzykiem poważnych krwawień w podgrupie z chorobą naczyniową (edoksaban 2,1% na pacjentorok, bez leczenia przeciwkrzepliwego 1,3% na pacjentorok, apiksaban 1,7% na pacjentorok, bez leczenia przeciwkrzepliwego 1,1% na pacjentorok), a także bez choroby naczyniowej (edoksaban 2,2% na pacjentorok, bez leczenia przeciwkrzepliwego 0,6% na pacjentorok, apiksaban 1,4% na pacjentorok, bez leczenia przeciwkrzepliwego 1,1% na pacjentorok).
https://academic.oup.com/eurheartj/advance-article/doi/10.1093/eurheartj/ehae596/7745053
